Łopatka do wewnątrz-dresaż

Bardziej zaawansowanym ćwiczeniem od ustępowania od łydki jest łopatka do wewnątrz. Łopatka do wewnątrz należy do chodów bocznych, tak jak trawers, renwers i ciąg. W chodach bocznych koń musi być prawidłowo zgięty wokół wewnętrznej łydki. I tak również jest w łopatce do wewnątrz. Jest to ćwiczenie, które poprawia przepuszczalność i wygimnastykowanie konia. Służy również prostowaniu konia. Koń w łopatce do wewnątrz porusza zgięty w kierunku przeciwnym do wygięcia, jego kopyta kreślą 3 linie, przy czym przednia zewnętrzna noga i tylna wewnętrzna poruszają się w jednej linii. Zad konia porusza się po śladzie, a przód jest od śladu odstawiony pod kątem ok. 30^o.

Wykonanie

Łopatkę do wewnątrz można wykonywać w stępie lub w kłusie. Jadąc w kłusie należy jechać dosiadem ćwiczebnym. Pomoce stosowane w czasie łopatki do wewnątrz:

• należy obciążyć wewnętrzną kość kulszową,
• wewnętrzna łydka zostaje na popręgu i odpowiada za zgięcie konia w żebrach i ruch do przodu i w bok,
• zewnętrzna łydka jest nieco cofnięta (podobnie jak w ustępowaniu od łydki) i pilnuje, żeby koń nie wypadał zadem,
• wewnętrzna wodza razem z wewnętrzną łydką odpowiada za zgięcie konia, ręka powinna być blisko kłębu - nie odstawiona lub przełożona przez kłąb na drugą stronę szyi,
• zewnętrzna ręka ogranicza zgięcie szyi, delikatnie wskazuje kierunek ruchu, lecz nie jest aktywna, powinna być minimalnie odsunięta od kłębu.

Rozpoczynając uczenie konia łopatki do wewnątrz nie należy wymagać zbyt wiele. Należy zacząć od ćwiczeń w stępie, a dopiero po opanowaniu tego ćwiczenia przejść do ćwiczeń w kłusie. Żeby ułatwić wykonanie zadania najlepiej wykorzystać zgięcie konia w narożniku lub na wolcie. Wychodząc z narożnika lub wolty na długą ścianę czworoboku łatwo utrzymać zgięcie i wskazać koniowi pomocami kierunek poruszania się do przodu i w bok. W momencie, gdy koń zrobi kilka kroków w bok należy znowu wjechać na woltę i następnie wyprostować. W późniejszym okresie można konia prostować bezpośrednio po wykonaniu łopatki do wewnątrz przez wprowadzenie przodu z powrotem na ślad.

Należy pamiętać, żeby ćwiczenia wykonywać na obie strony, a koń musi poruszać się cały czas do przodu i bez utraty rytmu. W przypadku utraty rytmu, ćwiczenie należy przerwać i po chwili rozpocząć ponownie. Pamiętajmy również o przygotowaniu konia do wykonania ćwiczenia poprzezpółparadę.

Częste błędy

• utrata impulsu i rytmu
• wypadanie zewnętrzną łopatką spowodowane zbyt dużym zgięciem szyi
• jeździec zbyt mocno działa wewnętrzną wodzą
• koń wypada zadem i jest zbyt mało zgięty wokół wewnętrznej łydki

Złe ustępowanie:

ustępowanie- dresaż

Ustępowanie od łydki jest najłatwiejszym dla konia ruchem bocznym. W ruchu tym koń jest ustawiony w kierunku przeciwnym do ruchu i przesuwa się w bok od nacisku łydki jednocześnie poruszając się do przodu. Jest to ćwiczenie rozluźniające i prostujące konia, uczy go rozumienia i odpowiadania na przesuwające działanie pomocy. Jest to ćwiczenie wstępne do chodów bocznych takich jak łopatką do wewnątrz, zad do wewnątrz czy ciąg. Rozwija u jeźdźca umiejętność jednoczesnego działania łydkami, wodzami i dosiadem. Można je wykonywać we początkowym okresie szkolenia konia ucząc go odpowiadania na przesuwające działanie pomocy, choć wielu szkoleniowców ujeżdżeniowych kwestionuje zasadność tego ćwiczenia, gdyż nie rozwija chodów ani kadencji. Jest jednak doskonałym wstępem do łopatki do wewnątrz, która kadencję rozwija.

Wykonanie

Jadąc w stępie w prawo będziemy ćwiczyli ustępowanie od lewej łydki, która w momencie ustępowania staje się łydką wewnętrzną.Rozpoczynając ustępowanie od łydki musimy wykonać naraz 3 czynności:

• obciążyć mocniej wewnętrzną (lewą) kość kulszową przez lekkie przesunięcie lewego biodra do przodu i przesunięcie zewnętrznej (prawej) łydki za popręg, aby zapobiec nadmiernemu odsuwaniu się zadu
• przesunąć wewnętrzną (lewą) łydkę minimalnie za popręg (mniej niż zewnętrzną), aby za jej pomocą przesuwać konia w bok i do przodu
• ustawić głowę konia do wewnątrz (w lewo) za pomocą lekkiego działania wewnętrznej wodzy (wystarczy ustawić głowę tak jakbyśmy chcieli wykonać 20 metrowe koło)

W momencie, gdy koń zacznie ustępować od działania wewnętrznej (lewej) łydki, naciskamy nią i odpuszczamy, naciskamy i odpuszczamy. Działamy wewnętrzną łydką w momencie, gdy wewnętrzna tylna noga (lewa) jest podnoszona pod kłodę i inicjuje następny krok. Łatwo to wyczuć, gdyż w tym momencie brzuch konia odsuwa się od wewnętrznej łydki. Nie należy ciągle przyciskać łydki, lecz działać nią impulsowo w takt ruchu konia.

Zewnętrzną wodzą kontrolujemy ustawienie głowy konia, tak żeby nie była zbyt mocno zgięta i żeby koń nie wypadał łopatką.

W ćwiczeniu ustępowania od łydki istotne jest to, że koń nie jest zgięty, lecz jedynie ustawiony, czyli nie zgina się w żebrach. Wobec tego zgodnie z nomenklaturą ustępowanie od łydki nie jest chodem bocznym, lecz pracą na dwóch śladach.

Ustępowanie od łydki można ćwiczyć przy ścianie lub po przekątnych, na przykład odjeżdżając od ściany na 5 metrów i wracając do niej. Kąt odstąpienia zadu nie powinien być większy niż 45^o, a koń musi poruszać się w bok i do przodu bez utraty rytmu. Ćwiczenie to należy wykonywać w krótkich nawrotach (po kilka - kilkanaście kroków), po których nastąpi wyprostowanie konia i jazda do przodu.

Ustępowanie od łydki można ćwiczyć na bardziej zaawansowanym koniu również w kłusie, a nawet w galopie.

Częste błędy

• jeździec przechyla miednicę i siedzi krzywo
• jeździec pozostaje poza ruchem
• jeździec pochyla się do przodu i patrzy w dół
• zewnętrzna łydka odstawiona od boku
• wewnętrzna łydka przesunięta za daleko do tyłu
• ciągnięcie za wodze i w konsekwencji utrata rytmu i ruchu na przód
• zbyt mocne działanie wewnętrznej wodzy powodujące usztywnienie szczęki końskiej i zbytnie zgięcie szyi, co z kolei powoduje wypadanie łopatką